trwożyć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. strwożyć)

(1.1) książk. przejmować trwogą, wywoływać niepokój bądź strach

czasownik zwrotny niedokonany trwożyć się (dk. strwożyć się)

(2.1) książk. odczuwać trwogę, czuć niepokój bądź strach przed czymś
(2.2) daw. straszyć siebie nawzajem[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(2.1) Dla nieprawości karałeś człowieka: i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego; zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trwoga ż, trwożliwość ż
czas. strwożyć dk., zatrważać ndk., zatrwożyć dk.
przym. trwożliwy, trwożny
przysł. trwożliwie, trwożnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: straszyć
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bać się
źródła:
  1.   Hasło „trwożyć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Biblia Wujka, Księga Psalmów 38:12