szeptać (język polski)Edytuj

wymowa:
IPA[ˈʃɛptaʨ̑], ASeptać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) mówić szeptem (cicho, nie powodując drgań wiązadeł głosowych)
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub koniugacja IX przest.[1] koniugacja I
przykłady:
(1.1) Podczas mszy szeptałyśmy, aby nie zakłócać ceremonii.
(1.1) Zabrania się szeptać podczas egzaminu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) szeptać czułe słówka
synonimy:
antonimy:
(1.1) krzyczeć, mówić pełnym głosem
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szept mrz, szeptucha ż, szeptun mos, szeptunka ż, szeptanie n, szeptanka ż
czas. wyszeptać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „szeptać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.