rzyć

rzyć (język polski)

rzyć (1.1)

wymowa:

IPA: [ʒɨt͡ɕ], AS: [žyć] ​

homofon: żyć

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. współcz. reg. pośladki

(1.2) gw. (Górny Śląsk) tyłek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzyć	rzycie
dopełniacz	rzyci	rzyci
celownik	rzyci	rzyciom
biernik	rzyć	rzycie
narzędnik	rzycią	rzyciami
miejscownik	rzyci	rzyciach
wołacz	rzyci	rzycie

przykłady:

(1.1) Może jakby Jarek dostał porządnego kopa w rzyć, toby szedł trochę szybciej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) babia rzyć

synonimy:

(1.1) tyłek, pupa, pośladki, zad, zadek; wulg. dupa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. rzytka ż

związki frazeologiczne:

do rzyci • mieć głęboko w rzyci • mieć w rzyci • mieć pełną rzyć • wypiąć rzyć • dosyć sarnie ogona po rzyć • kiej by nie ta rzyć, byłaby chycz (sic!) • kto chce w Strzelnie mądrym być, musi babę liznąć w rzyć • spod, dupa, na własnóm rzyć i posroł się ze złości (sic!) • tak prawi sowka, sobie rzyć łowka (sic!) • uprzeć się jak rzyć na sranie • wolność wierzyć by i w rzyć

przysłowia: chłop je głowa, baba rzyć, co ón powie musi być (sic!) • w jesieni rzyć ciężarna, na zimę nie ma w rzyci dymu

etymologia:

od prasł. *ritь

por. chorw. rit, czes. řiť, słc. riť i słń. rit

uwagi:

• wyraz archaiczny, w języku literackim używany sporadycznie dla ekspresji, głównie w tekstach nacechowanych (np. żartobliwych); nie jest wulgaryzmem
• inna pisownia: reg. śl. rzić

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pośladki

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tyłek

źródła: