rozpacz

rozpacz (język polski)

rozpacz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈrɔspaʧ̑], AS: [rospač], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) silne uczucie wyrażające bezsilność i zwątpienie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	rozpacz
dopełniacz	rozpaczy
celownik	rozpaczy
biernik	rozpacz
narzędnik	rozpaczą
miejscownik	rozpaczy
wołacz	rozpaczy

przykłady:

(1.1) Mam że ja płakać z rozpaczy?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) desperacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. zrozpaczony, rozpaczliwy

przysł. rozpaczliwie

czas. rozpaczać

związki frazeologiczne:

obraz nędzy i rozpaczy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) despair
• arabski: (1.1) إياس
• białoruski: (1.1) роспач m, адчай m
• esperanto: (1.1) malespero
• hiszpański: (1.1) desesperación ż
• interlingua: (1.1) despero
• niemiecki: (1.1) Verzweiflung ż
• nowogrecki: (1.1) απελπισία ż, απόγνωση ż
• rosyjski: (1.1) отчаяние n
• ukraiński: (1.1) розпач m
• włoski: (1.1) disperazione ż

źródła: