rodzaj męskozwierzęcy

rodzaj męskozwierzęcy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrɔʣ̑aj ˌmɛ̃w̃skɔzvʲjɛˈʒɛ̃nʦ̑ɨ], AS: [roʒai ̯ mẽũ̯skozvʹi ̯ežẽncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. kategoria morfologiczna rzeczowników (w niektórych językach), odnoszących się do zwierząt, decydująca o ich odmianie oraz o formie części mowy wchodzących z nimi w związki zgody i o formach łączących się z nimi czasowników

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rodzaj męskozwierzęcy	rodzaje męskozwierzęce
dopełniacz	rodzaju męskozwierzęcego	rodzajów męskozwierzęcych
celownik	rodzajowi męskozwierzęcemu	rodzajom męskozwierzęcym
biernik	rodzaj męskozwierzęcy	rodzaje męskozwierzęce
narzędnik	rodzajem męskozwierzęcym	rodzajami męskozwierzęcymi
miejscownik	rodzaju męskozwierzęcym	rodzajach męskozwierzęcych
wołacz	rodzaju męskozwierzęcy	rodzaje męskozwierzęce

przykłady:

(1.1) Wyrazy „pies”, „krokodyl”, „słoń” mają rodzaj męskozwierzęcy.

(1.1) Rzeczowniki rodzaju męskozwierzęcego w liczbie pojedynczej mają biernik równy dopełniaczowi, a w liczbie mnogiej biernik równy mianownikowi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rodzaj męskożywotny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kazachski: (1.1) жануарлық аталық тек
• ukraiński: (1.1) чоловічий рід живий

źródła: