równonoc
równonoc (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) astr. moment przejścia Słońca przez punkt, w którym ekliptyka przecina równik niebieski; długość dnia i nocy jest wówczas jednakowa; zob. też równonoc w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik równonoc równonoce dopełniacz równonocy równonocy celownik równonocy równonocom biernik równonoc równonoce narzędnik równonocą równonocami miejscownik równonocy równonocach wołacz równonocy równonoce
- przykłady:
- (1.1) Na skutek występowania precesji osi Ziemi punkty równonocy przesuwają się po ekliptyce[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) równonoc wiosenna • równonoc jesienna • punkt równonocy
- synonimy:
- (1.1) ekwinokcjum
- antonimy:
- (1.1) przesilenie, solstycjum
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. równonocny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) equinox
- baskijski: (1.1) ekinokzio
- bułgarski: (1.1) равноденствие n
- czeski: (1.1) rovnodennost ż
- duński: (1.1) jævndøgn n
- esperanto: (1.1) tagnoktegaleco, ekvinokso
- francuski: (1.1) équinoxe m
- hiszpański: (1.1) equinoccio m
- interlingua: (1.1) equinoctio
- jidysz: (1.1) תּקופֿה ż (tkufe)
- kataloński: (1.1) equinocci m
- łaciński: (1.1) aequinoctium n
- niemiecki: (1.1) Tagundnachtgleiche ż
- nowogrecki: (1.1) ισημερία ż
- rosyjski: (1.1) равноденствие n
- słowacki: (1.1) rovnodennosť ż
- włoski: (1.1) equinozio m
- źródła: