przepych
przepych (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) ostentacyjne, widoczne bogactwo[1][2]
- (1.2) wielka ilość, różnorodność czegoś[3]
- odmiana:
- (1.1-2) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik przepych dopełniacz przepychu celownik przepychowi biernik przepych narzędnik przepychem miejscownik przepychu wołacz przepychu
- przykłady:
- (1.2) Na scenie u góry paliły się dwie mocne lampy i podnosiły przepych dekoracji, stanowiącej tło dla wieczoru ku czci trzech wieszczów[4].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) barokowy / bizantyjski / królewski / monarszy / niesłychany / orientalny przepych • przepych wystroju
- (1.2) przepych kwiatów / kolorów / barw
- synonimy:
- (1.1) blask, glam, luksus, okazałość, pompa, pompatyczność, paradność, splendor, szyk, widowiskowość, wspaniałość, wystawność, zbytek
- (1.2) bogactwo, megalomania, nadmiar, obfitość, przerost
- antonimy:
- (1.1) skromność, umiarkowanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lustre, sumptuousness; (1.2) bigness, grandeur
- arabski: (1.1) روعة, زهرة
- azerski: (1.1) cəlal
- czeski: (1.1) přepych m
- esperanto: (1.2) enorma beleco
- francuski: (1.1) faste, luxe m, somptuosité ż; (1.2) débauche ż, profusion ż, surabondance ż
- hiszpański: (1.1) lujo m, suntuosidad ż, fausto m; (1.2) grandiosidad ż, opulencia ż
- jidysz: (1.1) גלאַנץ m (glanc)
- niemiecki: (1.1) Prunk m, Pracht ż, Gepränge n, Staat m
- nowogrecki: (1.1) μεγαλείο n, λαμπρότητα ż
- osmański: (1.1) آب (âb)
- rosyjski: (1.1) великолепие n, пышность ż, роскошь ż
- szwedzki: (1.1) glans, prakt; (1.2) enormitet
- ukraiński: (1.1) розкіш ż, пишнота ż
- włoski: (1.1) fasto m, sfarzo m
- źródła:
- ↑ Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1969.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „przepych” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ nkjp.pl
- ↑ Hasło „przepych” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 161.