pryncypał
pryncypał (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. przełożony
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) muz. podstawowy głos w organach
- odmiana:
- (1.1) lp pryncypa|ł, ~ła, ~łowi, ~ła, ~łem, ~le, ~le; lm ~łowie, ~łów, ~łom, ~łów, ~łami, ~łach, ~łowie
- (2.1) pryncypa|ł, ~łu, ~łowi, ~ł, ~łem, ~le, ~le; lm ~ły, ~łów, ~łom, ~ły, ~łami, ~łach, ~ły
- przykłady:
- (1.1) […] stary subiekt istotnie był jakiś niewyraźny i swemu pryncypałowi nie patrzył w oczy.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zwierzchnik, szef
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pryncypat, pryncypialista, pryncypializm, pryncypialność, pryncypium, pryncypałka, pryncypałowa
- przym. pryncypałowy, pryncypialny, pryncypalny
- przysł. pryncypialnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) principal
- francuski: (1.1) commettant m
- interlingua: (1.1) principe
- niemiecki: (1.1) Auftraggeber m
- rosyjski: (1.1) принципал m
- węgierski: (1.1) principális
- źródła: