subiekt

subiekt (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsubʲjɛkt], AS: [subʹi ̯ekt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. sprzedawca w sklepie

(1.2) filoz. osoba poznająca i działająca, przeciwstawiona światu zewnętrznemu będącemu przedmiotem poznania

(1.3) st.pol. osoba

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) rzad. jęz. zob. podmiot

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	subiekt	subiekci
dopełniacz	subiekta	subiektów
celownik	subiektowi	subiektom
biernik	subiekta	subiektów
narzędnik	subiektem	subiektami
miejscownik	subiekcie	subiektach
wołacz	subiekcie	subiekci

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	subiekt	subiekty
dopełniacz	subiektu	subiektów
celownik	subiektowi	subiektom
biernik	subiekt	subiekty
narzędnik	subiektem	subiektami
miejscownik	subiekcie	subiektach
wołacz	subiekcie	subiekty

przykłady:

(1.1) (…) stary subiekt istotnie był jakiś niewyraźny i swemu pryncypałowi nie patrzył w oczy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ekspedient, sprzedawca

(1.2) podmiot

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) prawdop. łac. subiectio → poddanie

(2.1) łac. subiectus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) subject
• bułgarski: (1.2) субект m
• esperanto: (1.1) komizo
• ukraiński: (1.2) суб'єкт m; (2.1) суб'єкт m
• włoski: (1.1) commesso m

źródła: