poturczeniec

poturczeniec (język polski) edytuj

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. człowiek, który przeszedł na wiarę mahometańską, człowiek sturczony^[1]

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	poturczeniec	poturczeńcy
dopełniacz	poturczeńca	poturczeńców
celownik	poturczeńcowi	poturczeńcom
biernik	poturczeńca	poturczeńców
narzędnik	poturczeńcem	poturczeńcami
miejscownik	poturczeńcu	poturczeńcach
wołacz	poturczeńcu	poturczeńcy

depr. M. i W. lm: (te) poturczeńce^[2]

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. poturczenie n, Turcja ż, Turek mos; czas. turczyć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

↑ Hasło „poturczeniec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Hasło „poturczeniec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=poturczeniec&oldid=8012916”