postronek (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[pɔˈstrɔ̃nɛk], AS[postrõnek], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mocny, grubo skręcony sznur[1]
(1.2) daw. środ. polit. szubienica[2]
odmiana:
(1.1)[3]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) spętać postronkiem • prowadzić na postronku
synonimy:
(1.1) powróz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. postronkowe n
przym. postronkowy
związki frazeologiczne:
nerwy jak postronki
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szubienica
źródła:
  1.   Hasło „postronek” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Mieczysław Karaś, Kilka uwag o polskiej gwarze partyjnej przed pierwszą wojną światową, „Język Polski” nr 1/1951, s. 21.
  3.   Hasło „postronek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.