wymowa:
IPA: [ˌpɔkuˈtɔvat͡ɕ], AS: [pokutovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

czasownik

(1.1) odprawiać pokutę
(1.2) ponosić konsekwencję własnych czynów
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Teraz pokutuje za grzechy przeszłości.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. odpokutować
rzecz. pokuta ż, pokutnica ż, pokutnik m, pokutowanie n
przym. pokutny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: