odpokutować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA: [ˌɔtpɔkuˈtɔvat͡ɕ], AS: [otpokutovać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpokutowywać)

(1.1) aspekt dokonany od: odpokutowywać
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Będzie przykładnym mężem, ojcem, ministrem. Odpokutuje i zapomni[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. pokutować
rzecz. pokuta ż, odpokutowanie n
przym. pokutny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: odpokutowywać
źródła:
  1. Małgorzata Kuźmińska, Michał Kuźmiński, Sekret Kroke, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.