pokutnica

pokutnica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔkutʲˈɲit͡sa], AS: [pokutʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta odbywająca pokutę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pokutnica	pokutnice
dopełniacz	pokutnicy	pokutnic
celownik	pokutnicy	pokutnicom
biernik	pokutnicę	pokutnice
narzędnik	pokutnicą	pokutnicami
miejscownik	pokutnicy	pokutnicach
wołacz	pokutnico	pokutnice

przykłady:

(1.1) Drogą szła pokutnica odziana we włosiennicę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokuta, pokutnik, pokutowanie

czas. pokutować

przym. pokutny, pokutniczy

przysł. pokutniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: pokutnik

• niemiecki: (1.1) Büßerin ż
• wilamowski: (1.1) buseryn ż, bu̇sseryn ż, büseryn ż

źródła: