pokutnica (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌpɔkutʲˈɲiʦ̑a], AS[pokutʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta odbywająca pokutę
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Drogą szła pokutnica odziana we włosiennicę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokuta, pokutnik, pokutowanie
czas. pokutować
przym. pokutny, pokutniczy
przysł. pokutniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: pokutnik
źródła: