podpułkownik (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌpɔtpuwˈkɔvʲɲik], AS[potpuu̯kovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. stopień oficerski, w Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora; zob. też podpułkownik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) U generała zameldował się podpułkownik Szczypiorski.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pułkownik mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pod- + pułkownik
uwagi:
odpowiednikiem tego stopnia w Państwowej Straży Pożarnej jest brygadier, a w policji młodszy inspektor.
tłumaczenia:
źródła: