odtrutka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɔtˈːrutka], AS[o•trutka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.gemin. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) farm. środek likwidujący lub zmniejszający działanie trucizny; zob. też odtrutka w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W pokładowej apteczce zarówno zwykłe aspiryny, jak i silne leki nasercowe, przeciwastmatyczne, cukrzycowe, a nawet odtrutki narkotyczne[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antidotum
antonimy:
(1.1) trucizna, trutka
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trujak mzw, odtrucie n, odtruwanie n, trucizna ż
czas. odtruwać ndk., odtruć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. MICHAŁ HENZLER, Na chorobę to latanie, „Polityka”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.