odrębny (język polski) edytuj

wymowa:
?/i, IPA[ɔdˈrɛ̃mbnɨ], AS[odrmbny], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) różniący się od innych[1]
(1.2) stanowiący samodzielną całość[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zdanie odrębne • odrębny gatunek / język / majątek / naród / problem / styl / temat • odrębna własność • odrębne postępowanie • odrębne przepisy / zwyczaje
(1.2) odrębny majątek / pokój • odrębna nieruchomość
synonimy:
(1.1) oddzielny, odmienny, różny, nieidentyczny, niejednakowy, swoisty, indywidualny
(1.2) osobny, oddzielny, wydzielony, samodzielny, samoistny
antonimy:
(1.1) jednakowy, podobny
(1.2) wspólny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odrębność ż, wyodrębnienie n, wyodrębnianie n
czas. wyodrębnić dk., wyodrębniać ndk.
przysł. odrębnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „odrębny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.