Wikisłownik

samodzielny

samodzielny (język polski) Edytuj

wymowa:
IPA: [ˌsãmɔˈʥ̑ɛlnɨ], AS: [sãmoʒ́elny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) radzący sobie bez cudzej pomocy
(1.2) oddzielny, wyłączony z reszty
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianowniksamodzielnysamodzielnasamodzielnesamodzielnisamodzielne
dopełniaczsamodzielnegosamodzielnejsamodzielnegosamodzielnych
celowniksamodzielnemusamodzielnejsamodzielnemusamodzielnym
bierniksamodzielnegosamodzielnysamodzielnąsamodzielnesamodzielnychsamodzielne
narzędniksamodzielnymsamodzielnąsamodzielnymsamodzielnymi
miejscowniksamodzielnymsamodzielnejsamodzielnymsamodzielnych
wołaczsamodzielnysamodzielnasamodzielnesamodzielnisamodzielne
przykłady:
(1.1) Nie wiem, kiedy ten twój syn chce stać się w końcu samodzielny, skoro w ogóle nie ma zamiaru iść do pracy.
(1.2) Program był początkowo dołączany do systemu operacyjnego, ale z czasem stał się tak popularny, że zaczął być sprzedawany jako samodzielny produkt.
składnia:
kolokacje:
(1.2) samodzielny specjalista • samodzielny batalion • samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. samosia ż, sam mrz, samodzielność ż
przysł. samodzielnie
przym. sam
zaim. sam
związki frazeologiczne:
etymologia:
samo- (sam) + dzieł* (dzieło, działać)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=samodzielny&oldid=7758762”