nie puszczać pary z ust

nie puszczać pary z ust (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ɲɛ‿ˈpuʃʧ̑aʨ̑ ˈparɨ ˈz‿ust], AS[ńe‿puščać pary z‿ust], zjawiska fonetyczne: zmięk.przyim. nie tw. syl.zestr. akc.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) pot. zachowywać coś w tajemnicy, nic nie mówić, nie wygadywać się[1]
(1.2) pot. milczeć, nic nie mówić, nie odzywać się
odmiana:
(1.1-2) związek rządu, nie + zob. puszczać, „pary z ust” nieodm.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trzymać język za zębami, milczeć jak grób, trzymać buzię na kłódkę, siedzieć cicho; posp. nie puszczać pary z gęby, trzymać gębę na kłódkę
(1.2) milczeć jak grób, milczeć jak głaz, milczeć jak kamień, milczeć jak zaklęty, milczeć jak zamurowany, siedzieć jak mumia
antonimy:
(1.1) puszczać farbę, kłapać dziobem
(1.2) gadać jak najęty; gadać, co ślina na język przyniesie; kłapać dziobem
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13696-0, s. 664-665.