milczeć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈmʲilʧ̑ɛʨ̑], AS[mʹilčeć], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) nie mówić, nie wydawać głosu
(1.2) nie chcieć wypowiadać się na jakiś temat
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Lepiej milczeć niż głupio gadać.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nie puszczać pary z ust
(1.2) nabrać wody w usta, siedzieć cicho
antonimy:
(1.1) mówić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. milczenie n, milczek m, zamilknięcie n, zmilczenie n, zmilczanie n, przemilczenie n, milkliwość ż
czas. milknąć, przemilczeć, zamilknąć dk., zmilczeć dk., zmilczać ndk.
przym. milczący, milkliwy
związki frazeologiczne:
milczeć jak gróbmilczeć jak zaklętykto milczy, znać, że przyzwałakiedy miłość szepce, rozum milczeć musigłupi, gdy milczy, za mądrego ujdziesłuchaj, patrz, milczmilcz, kiedy niebezpieczno mówićmilcz o drugich, a patrz siebie, będzie święty człowiek z ciebiemasz – trzymaj, wiesz – milcz, umiesz – czyńmilcz, byś wilka z lasu nie wyszczekałjeśli masz Dobrojewo i Kwilcz – to ty szlachcicu milczalbo milczeć, albo co lepszego mówić nad milczeniebezpieczniej jest milczeć niż mówićkto nie umie milczeć, nie umie też mówićkto milczeć nie chce, ten próżno klekcelepiej milczeć niż źle mówićmilcząc niewiele zgrzeszysznigdy nie żałował, kto milczałzacna cnota, kto milczeć umiestracić okazję, by milczećmilcząc nie urazisz, milcząc zbędziesz, milcząc wyrozumiesz, milcząc dokażeszmów ostatni, milcz pierwszystrzeż się psa milczącego i spokojnej wody
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: