trzymać język za zębami

trzymać język za zębami (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈṭʃɨ̃maʨ̑ ˈjɛ̃w̃zɨɡ ˌza‿zɛ̃mˈbãmʲi], AS[ṭšmać i ̯ũ̯zyg za‿zẽmbãmʹi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.nazal.asynch. ę udźw. międzywyr.zestr. akc.wym. warsz.akc. pob.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) przen. dochowywać tajemnicy, być ostrożnym w wypowiedziach
odmiana:
(1.1) zob. trzymać, „język za zębami” nieodm., w formach zaprzeczonych „języka za zębami”
przykłady:
(1.1) W sprawie tego nowego projektu, to trzymaj na razie język za zębami, żeby konkurencja nie podłapała.
(1.1) Chociaż z natury nieco gadatliwy, bystry Rusin dobrze wiedział, kiedy należy trzymać język za zębami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) milczeć jak głaz, milczeć jak grób, milczeć jak kamień, milczeć jak zaklęty, milczeć jak zamurowany, nie puszczać pary z ust, siedzieć cicho, trzymać buzię na kłódkę, trzymać gębę na kłódkę
antonimy:
(1.1) puszczać farbę, kłapać dziobem
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Jabłoński, Ogród miłości, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.