naśladownictwo
naśladownictwo (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) naśladowanie kogoś, wzorowanie się na kimś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik naśladownictwo dopełniacz naśladownictwa celownik naśladownictwu biernik naśladownictwo narzędnik naśladownictwem miejscownik naśladownictwie wołacz naśladownictwo
- przykłady:
- (1.1) (…) sięgnął do myśli francuskiego klasyka (…), który twierdził, że spoistość społeczna opiera się na naśladownictwie. Istnieją dwie podstawowe formy naśladownictwa: obyczaj i moda[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. naśladowca m, naśladowczyni ż, naśladowanie n
- czas. naśladować ndk.
- przym. naśladowczy
- przysł. naśladowczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) emulation, imitation
- arabski: (1.1) تقليد m (taqlīd)
- francuski: (1.1) imitation ż, mimétisme m, suivisme m
- rosyjski: (1.1) подражание n
- szwedzki: (1.1) efterbildning w
- źródła:
- ↑ Joanna Zalewska, Od obyczaju do mody: przemiany życia codziennego [w:] Od obyczaju do mody: Przemiany życia codziennego pod redakcją Joanny Zalewskiej i Marty Cobel-Tokarskiej, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62828-91-3, s. 10.