monofizytyzm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmɔ̃nɔfʲiˈzɨtɨsm̥], AS[mõnofʹizytysm̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) teol. pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu; zob. też monofizytyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm[1],
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) eutychianizm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. monofizyta m, monofizytka ż
przym. monofizycki, monofizytystyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. μόνος + φύσιςpojedynczy + natura
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „monofizytyzm” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 21, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 433.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.