megaloman (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmɛɡaˈlɔ̃mãn], AS[megalõmãn], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek, który ma manię wielkościową, charakteryzuje się megalomanią, ma zbyt wysokie mniemanie o sobie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) arogant, buc, bufon, mitoman, pyszałek, ważniak, zarozumialec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. megalomania ż, megalomaństwo n
forma żeńska megalomanka ż
przym. megalomański
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. μέγα + μανία
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

megaloman (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) megaloman
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. megalomanství, megalomanie, megalomanka
przym. megalomanský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

megaloman (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) megaloman[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. megalománia ż, megalomanstvo n
forma żeńska megalomanka ż
przym. megalomanský, megalomanický
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: