kul

kul (język polski)

wymowa:

IPA: [kul], AS: [kul]

znaczenia:

rzeczownik, forma fleksyjna

(1.1) D. lm od: kula

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

kul (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) węgiel

odmiana:

(1.1) (et) kul, kullet, blm

przykłady:

(1.1) Polens vigtigste mineralressourcer er kul og jern. → Najważniejszymi zasobami naturalnymi Polski są węgiel i żelazo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) karbon, carbon, kulstof, symbol. C

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

kultid

etymologia:

uwagi:

źródła:

kul (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) ent. komar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. kulo, kulvualo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. culex

uwagi:

źródła:

kul (język szwedzki)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) fajny, klawy

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: