Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

książnica (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) miejsce gromadzenia i przechowywania księgozbioru
(1.2) przedsiębiorstwo handlujące książkami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Znajdujemy więc w książnicy niniwskiej zbiór zaklęć magicznych na wszelkie choroby i wszelkie przygody, napisany w starożytnym języku Akkadów (=Akadyjczyków), ponadto wykłady snów i cudownych zjawisk, traktaty o wróżbach i zaklinaniach, oraz urywki ze zbioru hymnów religijnych[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) biblioteka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. księgarnia ż, książka ż, księga ż, książczyna ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. księga + -nica
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gabriela Pianko, Praca pisarza, księgarza i bibliotekarza w starożytności, s. 48, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955.