krucyfiks

krucyfiks (język polski)

krucyfiks (1.1)

wymowa:

​, IPA: [kruˈʦ̑ɨfʲiks], AS: [krucyfʹiks], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. krzyż z wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa; zob. też krucyfiks w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	krucyfiks	krucyfiksy
dopełniacz	krucyfiksu	krucyfiksów
celownik	krucyfiksowi	krucyfiksom
biernik	krucyfiks	krucyfiksy
narzędnik	krucyfiksem	krucyfiksami
miejscownik	krucyfiksie	krucyfiksach
wołacz	krucyfiksie	krucyfiksy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) drewniany / metalowy / żelazny krucyfiks • całować / ucałować krucyfiks • przysiąc / przysięgać na krucyfiks

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) krzyż, krzyżyk

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

wykrz. krucafiks

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. crucifixus → ukrzyżowany, przybity do krzyża < łac. crucifigere < łac. crux, crucis + figere → krzyż + przybić, umocować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crucifix
• baskijski: (1.1) gurutze, gurutzefika
• czeski: (1.1) krucifix
• esperanto: (1.1) krucifikso
• francuski: (1.1) crucifix m
• hawajski: (1.1) keʻa
• hiszpański: (1.1) crucifijo m
• ido: (1.1) krucifixo
• interlingua: (1.1) crucifixo
• jidysz: (1.1) צלם m (cejlem)
• kataloński: (1.1) crucifix m, santcrist m
• łaciński: (1.1) crucifixus
• niemiecki: (1.1) Kruzifix n
• nowogrecki: (1.1) σταυρός m
• portugalski: (1.1) crucifixo m
• szwedzki: (1.1) krucifix n
• turecki: (1.1) haç
• ukraiński: (1.1) розп'яття n

źródła: