korzenie

korzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [kožẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) pochodzenie, rodowód, początki

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: korzeń

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) powrót do korzeni • wracać do korzeni • mieć gdzieś swoje korzenie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korzennictwo n, korzeń mrz

przym. korzeniowy

związki frazeologiczne:

zapuszczać korzenie / zapuścić korzenie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) roots
• arabski: (1.1) باطن, عرق
• białoruski: (1.1) корань m, пачатак m, аснова ż, крыніца ż
• duński: (1.1) rødder
• nowogrecki: (1.1) ρίζα ż

źródła: