Wikisłownik

korzeniowy

wymowa:
ⓘ
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z korzeniem, dotyczący korzenia
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikkorzeniowykorzeniowakorzeniowekorzeniowikorzeniowe
dopełniaczkorzeniowegokorzeniowejkorzeniowegokorzeniowych
celownikkorzeniowemukorzeniowejkorzeniowemukorzeniowym
biernikkorzeniowegokorzeniowykorzeniowąkorzeniowekorzeniowychkorzeniowe
narzędnikkorzeniowymkorzeniowąkorzeniowymkorzeniowymi
miejscownikkorzeniowymkorzeniowejkorzeniowymkorzeniowych
wołaczkorzeniowykorzeniowakorzeniowekorzeniowikorzeniowe
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Ambrowce tworzą rozłożyste systemy korzeniowe.
(1.1) Rzodkiew japońska, znana też jako daikon, to duże, białe warzywo korzeniowe, które może osiągać długość do 40-50 cm i grubość 8-10 cm.
składnia:
kolokacje:
(1.1) fałd / kanał / nabieg / napływ / odrost / pasożyt / seler / system / włośnik korzeniowy • burak korzeniowy • kapsis korzeniowy • rozkruszek korzeniowy • wkład koronowo-korzeniowy • brodawka / bryła / bulwa / dźwignia / odmiana / sadzonka / tarcza / torbiel / zębina korzeniowa • cykoria korzeniowa • pietruszka korzeniowa • odrośle / parcie korzeniowe • bóle / nici korzeniowe
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korzeniówka ż, korzeń mrz, korzonek mrz, korzoneczek mrz, ukorzeniacz mrz, ukorzenianie n, ukorzenienie n, wykorzenianie n, wykorzenienie n, zakorzenianie n, zakorzenienie n, korzennik mos, korzenniczka ż, Korzeniówka ż, korzenie lm nmos, korzeniowiec mrz, Korzenna ż, Korzeńsko n, korzennictwo n, korzonkowanie n
czas. korzenić się ndk., ukorzeniać ndk., ukorzenić dk., zakorzeniać ndk., zakorzenić dk., wykorzeniać ndk., wykorzenić dk., korzonkować ndk.
przym. korzenny, korzenniczy
przysł. korzeniowo, korzennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. korzeń + -owy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=korzeniowy&oldid=8539852”