Wikisłownik

koperta

koperta (język polski)

edytuj
 
dwie koperty (1.1)
wymowa:
IPA: [kɔˈpɛrta], AS: [koperta] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poczt. płaskie opakowanie papierowe na list, pismo lub drobne przedmioty; zob. też Koperta (opakowanie) w Wikipedii
(1.2) rysunek, piktogram o wyglądzie zamkniętej koperty (1.1)
(1.3) pot. poziomy znak drogowy oznaczający zakaz parkowania
(1.4) zewnętrzna obudowa zegarka kieszonkowego lub naręcznego
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkopertakoperty
dopełniaczkopertykopert
celownikkoperciekopertom
biernikkopertękoperty
narzędnikkopertąkopertami
miejscownikkoperciekopertach
wołaczkopertokoperty
przykłady:
(1.1) Włożył list do koperty, zakleił, przykleił znaczek i wrzucił do skrzynki.
(1.3) Za zaparkowanie na kopercie dostał mandat.
składnia:
kolokacje:
(1.1) włożyć coś do koperty • otworzyć kopertę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) koperta okienkowa
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopertówka ż, kopertowanie n, kopertownica ż
zdrobn. kopertka ż
czas. kopertować ndk., zakopertować dk.
przym. kopertowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) wł. coperta[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Hasło „koperta” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=koperta&oldid=8424042”