kontrfaktyczny (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) filoz. taki, który odnosi się do zdarzeń potencjalnych lub nierzeczywistych[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W przypadku intensji sekundarnych wartość logiczną lub odniesienie sądu / pojęcia ustalamy przyjmując nasz aktualny świat jako kontekst wypowiedzenia oraz dany świat kontrfaktyczny jako okoliczności wartościowania[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) historia kontrfaktycznamyślenie kontrfaktycznebadania kontrfaktyczneanaliza kontrfaktycznaokres kontrfaktycznyzdanie kontrfaktyczne
synonimy:
(1.1) kontrfaktualny, nierzeczywisty
antonimy:
(1.1) faktyczny
hiperonimy:
(1.1) fałszywy, nieprawdziwy, fikcyjny, niebyły
hiponimy:
(1.1) fantastyczny, wirtualny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kontrfaktualizm m, fakt m, faktoid m, fakcik m, faktyczność ż, faktualność ż, kontrfaktualność ż, kontrafakt m
czas. faktualizować ndk.
przym. faktyczny, faktualny, kontrfaktualny, faktoidowy
przysł. kontrfaktycznie, faktycznie, faktualnie, de facto
wykrz. faktycznie, fakt
partyk. fakt
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kontr- + faktyczny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kontrfaktyczny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Tadeusz Ciecierski recenzja książki Davida J. Chalmersa „The Conscious Mind: In Search of a Fundamental Theory” w: „Przegląd filozoficzny” 2000, s. 217