koleba

koleba (język polski) edytuj

koleba (1.1)

koleba (1.2)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) schronienie w górach, szałas lub zagłębienie skalne^[1]

(1.2) górn. kopalniany wagonik-wywrotka^[1]

(1.3) archit. cylindryczne sklepienie w pomieszczeniach klasztornych^[2]

(1.4) daw. kołyska^[1]

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koleba	koleby
dopełniacz	koleby	koleb
celownik	kolebie	kolebom
biernik	kolebę	koleby
narzędnik	kolebą	kolebami
miejscownik	kolebie	kolebach
wołacz	kolebo	koleby

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) koliba; (1.2) reg. śl. kolyba

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. kolebanie n, kolebka ż, kolebeczka ż, kolebusia ż, kolebowość ż, kolebkowość ż, kolebkowatość ż; czas. kolebać ndk.; przym. kolebkowy, kolebkowaty; przysł. kolebowy, kolebkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:: rum. colibă (chata, szałas), alb. kolibe, z gr. καλύβη (kalýbē)^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Hasło „koleba” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Hasło „koleba-I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
↑ Hasło „koleba” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=koleba&oldid=7743580”