klasyfikator (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌklasɨfʲiˈkatɔr], AS[klasyfʹikator], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) techn. urządzenie do rozdziału mieszaniny ziarnistych ciał stałych na frakcje o różnej wielkości[2]
(2.2) techn. algorytm sztucznej inteligencji zajmujący się klasyfikacją czegoś, dokonujący klasyfikacji czegoś; zob. też Naiwny klasyfikator bayesowski w Wikipedii
(2.3) jęz. morfem, słowo lub sufiks pośredniczące pomiędzy liczebnikiem a wyrazem określanym[3]; zob. też klasyfikator (językoznawstwo) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(2.3) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klasyfikacja ż, klasa ż
forma żeńska klasyfikatorka ż
czas. klasyfikować ndk.
przym. klasyfikacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: