kasownik

kasownik (język polski)

kasownik (1.1)

kasownik (1.1) konduktorski

kasownik (1.3) przed nutą

wymowa:

IPA: [kaˈsɔvʲɲik], AS: [kasovʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) urządzenie do kasowania biletów, zwykle w komunikacji miejskiej

(1.2) środ. druk. znak używany w korekcie drukarskiej oznaczający usunięcie określonej litery

(1.3) muz. znak umieszczany przed nutą, anulujący działanie innych znaków chromatycznych – krzyżyka i bemola; zob. też kasownik w Wikipedii

(1.4) filatel. stempel, pieczęć itp. unieważniająca znak wartościowy

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kasownik	kasowniki
dopełniacz	kasownika	kasowników
celownik	kasownikowi	kasownikom
biernik	kasownik	kasowniki
narzędnik	kasownikiem	kasownikami
miejscownik	kasowniku	kasownikach
wołacz	kasowniku	kasowniki

przykłady:

(1.1) W stołecznych autobusach rozpoczęto instalację nowych kasowników.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) symbol. ♮

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kasowanie n, kasjer m, kasjerka ż, kasa ż, kasacja ż

czas. kasować, skasować, wykasować, wykasowywać

przym. kasowy, kasjerski, kasownikowy, kasowalny

przysł. kasowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. dziurkacz

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ticket puncher, punch; (1.3) natural sign
• bułgarski: (1.3) бекар m
• hiszpański: (1.1) máquina de picar billetes ż; (1.2) dele m; (1.3) becuadro m
• niemiecki: (1.1) Entwerter m (1.3) Auflösungszeichen n; (1.4) Stempel m
• nowogrecki: (1.3) αναίρεση ż
• ukraiński: (1.1) компо́стер m

źródła: