dziurkacz

dziurkacz (język polski)

dziurkacz (1.1)

dziurkacz (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈd͡ʑurkat͡ʃ], AS: [ʒ́urkač], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zob. dziurkacz biurowy

(1.2) zob. dziurkacz konduktorski

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziurkacz	dziurkacze
dopełniacz	dziurkacza	dziurkaczy / dziurkaczów
celownik	dziurkaczowi	dziurkaczom
biernik	dziurkacz	dziurkacze
narzędnik	dziurkaczem	dziurkaczami
miejscownik	dziurkaczu	dziurkaczach
wołacz	dziurkaczu	dziurkacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) sprzęt biurowy

(1.2) kasownik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziursko n, dziura ż, dziurka ż, dziurkarka ż, dziurkowanie n, podziurkowanie n, dziurawienie n, podziurawienie n, przedziurawienie n, dziurawiec m, Dziurczak m, Dziurkowiec m, Dziurów m, dziurawka ż

czas. dziurkować ndk., podziurkować dk., dziurawić ndk., przedziurawić dk., podziurawić dk.

przym. dziurawy, dziurkowany, dziurawcowy, dziurawkowy

przysł. dziurawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziurkacz biurowy

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziurkacz konduktorski

źródła: