karaluch
karaluch (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) syst. ent. Blatta orientalis[1], duży, żyjący w siedliskach ludzkich owad żywiący się produktami spożywczymi; zob. też karaluch w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karaluch karaluchy dopełniacz karalucha karaluchów celownik karaluchowi karaluchom biernik karalucha karaluchy narzędnik karaluchem karaluchami miejscownik karaluchu karaluchach wołacz karaluchu karaluchy
- przykłady:
- (1.1) Rozejrzał się po pomieszczeniu i ze wstrętem wzdrygnął się, gdy dostrzegł biegnącego wzdłuż ściany karalucha[2].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- zgnieść jak karalucha
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owady
- tłumaczenia:
- alabama: (1.1) iskanpatha
- angielski: (1.1) cockroach, roach, blackbeetle
- chorwacki: (1.1) žohar m
- czeski: (1.1) šváb m, rus m
- dolnołużycki: (1.1) rus m, šwoba ż
- duński: (1.1) kakerlak w
- esperanto: (1.1) blato
- francuski: (1.1) blatte ż
- górnołużycki: (1.1) škaber m, škabra ż, pot. šwoba ż, reg. kaber m
- hiszpański: (1.1) cucaracha ż
- jidysz: (1.1) טאַראַקאַן m (tarakan)
- kataloński: (1.1) panerola ż
- koreański: (1.1) 바퀴벌레 (pak’wibŏlle)
- litewski: (1.1) tarakonas m
- niemiecki: (1.1) Kakerlake ż, Kakerlak m, Küchenschabe, ż, Schabe ż
- norweski (bokmål): (1.1) kakerlakk m
- nowogrecki: (1.1) κατσαρίδα ż
- rosyjski: (1.1) таракан
- suahili: (1.1) mende
- szwedzki: (1.1) kackerlacka w
- ukraiński: (1.1) тарган m
- węgierski: (1.1) svábbogár, konyhai csótány
- wilamowski: (1.1) projser
- włoski: (1.1) blatta ż, scarafaggio m
- źródła:
- ↑
Hasło „Blatta orientalis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
