jednoznaczny

jednoznaczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌjɛdnɔˈznat͡ʃnɨ], AS: [i ̯ednoznačny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niebudzący wątpliwości, pewny, definitywny, zdecydowany

(1.2) o wyrażeniach, zwrotach: znaczący to samo

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	jednoznaczny		jednoznaczna	jednoznaczne	jednoznaczni	jednoznaczne
dopełniacz	jednoznacznego		jednoznacznej	jednoznacznego	jednoznacznych
celownik	jednoznacznemu		jednoznacznej	jednoznacznemu	jednoznacznym
biernik	jednoznacznego	jednoznaczny	jednoznaczną	jednoznaczne	jednoznacznych	jednoznaczne
narzędnik	jednoznacznym		jednoznaczną	jednoznacznym	jednoznacznymi
miejscownik	jednoznacznym		jednoznacznej	jednoznacznym	jednoznacznych
wołacz	jednoznaczny		jednoznaczna	jednoznaczne	jednoznaczni	jednoznaczne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Przepis MSZ jest w tej sprawie jednoznaczny: prawo do korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych przysługuje od stopnia ministra pełnomocnego wzwyż.

(1.1) Władza chciała jednoznacznej deklaracji o przystąpieniu do "obozu postępu".

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) niedwuznaczny, bezdyskusyjny, pozadyskusyjny, bezsporny, bezsprzeczny, jaskrawy, oczywisty, namacalny, niepodważalny, niezaprzeczalny, niezbity, pewny, zrozumiały sam przez się

(1.2) równoznaczny

antonimy:

(1.1) dwuznaczny, wieloznaczny, niejasny

(1.2) wieloznaczny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jednoznaczność ż, ujednoznacznianie n

przysł. jednoznacznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. jedno- + znaczny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) univocal, unambiguous, unequivocal
• arabski: (1.1) بين
• duński: (1.1) entydig, utvetydig
• interlingua: (1.1) inambigue, inequivoc
• niemiecki: (1.1) eindeutig
• norweski (bokmål): (1.1) entydig, utvetydig
• rosyjski: (1.1) однозначный
• włoski: (1.1) esplicito, inequivocabile, univoco

źródła: