hantel

hantel (język polski)

hantle (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. ciężarek gimnastyczny do trzymania w jednej ręce; zob. też hantle w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hantel	hantle
dopełniacz	hantla	hantli
celownik	hantlowi	hantlom
biernik	hantel	hantle
narzędnik	hantlem	hantlami
miejscownik	hantlu	hantlach
wołacz	hantlu	hantle

przykłady:

(1.1) Zawsze zaczynam trening od hantli.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sztanga gimnastyczna, ciążek

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ciężarek

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Hantel

uwagi:

(1.1) zwykle w liczbie mnogiej „hantle”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dumbbell
• czeski: (1.1) činka ż
• francuski: (1.1) haltère ż
• hiszpański: (1.1) mancuerna ż
• niemiecki: (1.1) Hantel ż
• nowogrecki: (1.1) αλτήρας m
• rosyjski: (1.1) гантель ż
• szwedzki: (1.1) hantel w
• ukraiński: (1.1) гантель ż

źródła:

hantel (język szwedzki)

hantlar (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) sport. hantel

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: