handryczyć się (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[xãnˈdrɨʧ̑ɨʨ̑‿ɕɛ], AS[χãndryčyć‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.zestr. akc.
?/i
znaczenia:

czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)

(1.1) pot. wykłócać się, sprzeczać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Koleżanka Kralskiej handryczyła się właśnie z elegancką panią, która przyniosła maszynkę do golenia[1].
składnia:
(1.1) handryczyć się z +Ms. • handryczyć się o +B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kłócić się, sprzeczać się, wykłócać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. hadern + pol. -yć, prawdop. przez skojarzenie z „chandra[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sprzeczać się
źródła:
  1. Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan), Bardzo dużo pajacyków, 1968, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2.   Hasło „handryczyć się” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.