endurowiec

endurowiec (język polski)

endurowcy (1.1)

endurowiec (2.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. mot. zawodnik enduro

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(2.1) pot. mot. motocykl lub rower endurowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	endurowiec	endurowcy
dopełniacz	endurowca	endurowców
celownik	endurowcowi	endurowcom
biernik	endurowca	endurowców
narzędnik	endurowcem	endurowcami
miejscownik	endurowcu	endurowcach
wołacz	endurowcu	endurowcy
depr. M. i W. lm: (te) endurowce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	endurowiec	endurowce
dopełniacz	endurowca	endurowców
celownik	endurowcowi	endurowcom
biernik	endurowca / endurowiec	endurowce
narzędnik	endurowcem	endurowcami
miejscownik	endurowcu	endurowcach
wołacz	endurowcu	endurowce

przykłady:

(1.1) Od szeregu lat polscy endurowcy upodobali sobie pokopalniane hałdy.

(2.1) Kazik zjeździł na starym endurowcu całą Oklahomę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) enduro, endurówka

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) jednoślad

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. enduro n, endurówka ż

czas. endurować ndk.

przym. enduro, endurowy

przysł. endurowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. enduro + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: