endurować

endurować (język polski)

motocyklista enduruje (1.1)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) sport. mot. uprawiać enduro

odmiana:

(1.1)

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		endurować
czas teraźniejszy		enduruję	endurujesz	enduruje	endurujemy	endurujecie	endurują
czas przeszły	m	endurowałem	endurowałeś	endurował	endurowaliśmy	endurowaliście	endurowali
	ż	endurowałam	endurowałaś	endurowała	endurowałyśmy	endurowałyście	endurowały
	n	endurowałom	endurowałoś	endurowało
tryb rozkazujący		niech enduruję	enduruj	niech enduruje	endurujmy	endurujcie	niech endurują
pozostałe formy czas przyszły m będę endurował, będę endurować będziesz endurował, będziesz endurować będzie endurował, będzie endurować będziemy endurowali, będziemy endurować będziecie endurowali, będziecie endurować będą endurowali, będą endurować ż będę endurowała, będę endurować będziesz endurowała, będziesz endurować będzie endurowała, będzie endurować będziemy endurowały, będziemy endurować będziecie endurowały, będziecie endurować będą endurowały, będą endurować n będę endurowało, będę endurować będziesz endurowało, będziesz endurować będzie endurowało, będzie endurować czas zaprzeszły m endurowałem był endurowałeś był endurował był endurowaliśmy byli endurowaliście byli endurowali byli ż endurowałam była endurowałaś była endurowała była endurowałyśmy były endurowałyście były endurowały były n endurowałom było endurowałoś było endurowało było forma bezosobowa czasu przeszłego endurowano tryb przypuszczający m endurowałbym, byłbym endurował endurowałbyś, byłbyś endurował endurowałby, byłby endurował endurowalibyśmy, bylibyśmy endurowali endurowalibyście, bylibyście endurowali endurowaliby, byliby endurowali ż endurowałabym, byłabym endurowała endurowałabyś, byłabyś endurowała endurowałaby, byłaby endurowała endurowałybyśmy, byłybyśmy endurowały endurowałybyście, byłybyście endurowały endurowałyby, byłyby endurowały n endurowałobym, byłobym endurowało endurowałobyś, byłobyś endurowało endurowałoby, byłoby endurowało imiesłów przymiotnikowy czynny m endurujący, nieendurujący ż endurująca, nieendurująca endurujące, nieendurujące n endurujące, nieendurujące imiesłów przysłówkowy współczesny endurując, nie endurując rzeczownik odczasownikowy endurowanie, nieendurowanie

przykłady:

(1.1) Chłopaki endurowali sobie po okolicy, ale niestety źle skręcili.

składnia:

kolokacje:

(1.1) endurować sobie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. enduro n, endurowiec mos/mrz, endurówka ż

przym. enduro, endurowy

przysł. endurowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. enduro + -ować

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: