szereg (język polski) edytuj

 
szereg (1.1) toalet
 
szereg (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʃɛrɛk], ASerek], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ciąg osób lub przedmiotów ustawionych obok siebie w linii prostej
(1.2) mat. wyrażenie będące sumą skończonej lub nieskończonej liczby składników

zaimek liczebny nieokreślony

(2.1) książk. zaimek informujący o dużej liczbie kogoś lub czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Potem trzeci szeregbud zielonych, czerwonych i żółtych, gdzie przy wejściu jaśniały potworne malowidła, a na dachu ukazywali się jaskrawo odziani pajace, albo olbrzymie lalki[1].
(2.1) Szereg aut wyprodukowano z defektem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dwuszeregtrójszeregczwórszeregszereg homologiczny
(1.2) szereg arytmetycznyszereg geometrycznyszereg dwumianowyszereg harmoniczny
synonimy:
(1.1) rząd
(2.1) wiele, sporo, niemało
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szeregowiec m, szeregowy m, szeregowanie n, uszeregowanie n, zaszeregowanie n
czas. szeregować, uszeregować, zaszeregować
przym. szeregowy
przysł. szeregiem, szeregowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) węg. sereg[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus: Lalka
  2.   Hasło „I szereg” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.