elektor

elektor (język polski)

elektorzy (1.3)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wyborca

(1.2) ktoś powołany do wzięcia udziału w decydującym akcie wyborczym

(1.3) hist. książę uprawniony do wyboru cesarza w Rzeszy (Niemieckiej); zob. też Elektorzy Rzeszy w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	elektor	elektorzy / elektorowie
dopełniacz	elektora	elektorów
celownik	elektorowi	elektorom
biernik	elektora	elektorów
narzędnik	elektorem	elektorami
miejscownik	elektorze	elektorach
wołacz	elektorze	elektorzy / elektorowie
depr. M. i W. lm: (te) elektory

przykłady:

(1.3) Ostatni czterej wyznaczeni elektorzy nie zdążyli nigdy wziąć udziału w wyborach.

składnia:

kolokacje:

(1.2) Kolegium Elektorów Stanów Zjednoczonych • wiarołomny elektor

(1.3) elektor bawarski / koloński / trewirski / Hanoweru / Hesji / Palatynatu / Saksonii / Würzburga • książę elektor Rzeszy • książę-elektor • elektorzy sakralni / świeccy

synonimy:

(1.3) kurfirst

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. elekcja ż, elektoralność ż, elektorat mrz, elektorówna ż, elektorskość ż, elektorstwo n

przym. elektoralny, elektorski

przysł. elektorsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. elector

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) elector; (1.2) elector; (1.3) elector
• białoruski: (1.3) курфюрст m
• łaciński: (1.3) elector m
• rosyjski: (1.3) курфюрст m
• ukraiński: (1.3) курфюрст m
• włoski: (1.3) elettore m

źródła: