egzorbitant (język polski)

edytuj
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. człowiek łamiący prawo, przestępca
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Za to możni panowie, gwałtownicy, egzorbitanci, zawsze tam znajdowali zręcznych sekretarzy, niezmordowanych totumfackich, nieprzegadanych szczekaczy i tym podobnych ministrów[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egzorbitancja ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. exorbitāns (D. lp exorbitantis), participium praesentis activi od exorbitō (→ schodzę ze ścieżki)
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przestępca
źródła:
  1. Zygmunt Kaczkowski, Dzieła, t. I, Warszawa 1874.