długotrwałość
długotrwałość (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co długotrwałe
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik długotrwałość długotrwałości dopełniacz długotrwałości długotrwałości celownik długotrwałości długotrwałościom biernik długotrwałość długotrwałości narzędnik długotrwałością długotrwałościami miejscownik długotrwałości długotrwałościach wołacz długotrwałości długotrwałości
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) długotrwałość + D.
- kolokacje:
- (1.1) długotrwałość choroby / postępowania / procesu
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) krótkotrwałość, niedługotrwałość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) długowieczność, długodystansowość, długoterminowość, długoletniość, przewlekłość, tasiemcowość, wieloletniość, wielodniowość, wielogodzinność
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. długotrwały
- przysł. długotrwale
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. długotrwały + -ość
- uwagi:
- (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej. Z kolei autorzy Wielkiego słownika języka polskiego, podając formy liczby mnogiej, stwierdzają, że rzeczownik występuje zwykle w liczbie pojedynczej[3].
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) даўгачаснасць ż
- rosyjski: (1.1) долговременность ż
- ukraiński: (1.1) довготривалість ż
- źródła:
- ↑ Hasło „długotrwałość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wielki słownika języka polskiego