contiguo

contiguo (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [kon̩.ˈti.ɣwo]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przyległy, sąsiadujący, przystający, przylegający, graniczący

odmiana:

(1.1) lp contiguo m, contigua ż; lm contiguos m, contiguas ż

przykłady:

(1.1) Como mi habitación es contigua a la de mi vecino, se oye todo lo que se dice en cuanto alguien levanta la voz. → Ponieważ mój pokój jest przyległy do sąsiada, słychać wszystko (co się mówi), jak tylko ktoś podniesie głos.

(1.1) El cateto de un triángulo rectángulo es uno de los lados contiguos al ángulo recto. → Przyprostokątną trójkąta prostokątnego jest jeden z boków przystających do kąta prostego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) adyacente, colindante, vecino, limítrofe, aledaño, anejo, adosado, pot. pegado

antonimy:

(1.1) separado, apartado, alejado

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. contiguamente

rzecz. contigüidad ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. contigŭus

uwagi:

źródła:

contiguo (język włoski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) graniczący, przyległy, sąsiadujący

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. contigŭus

uwagi:

źródła: