ciemię

ciemię (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. anat. górna część czaszki, znajdująca się wokół jej szczytu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciemię	ciemiona
dopełniacz	ciemienia	ciemion
celownik	ciemieniu	ciemionom
biernik	ciemię	ciemiona
narzędnik	ciemieniem	ciemionami
miejscownik	ciemieniu	ciemionach
wołacz	ciemię	ciemiona

przykłady:

(1.1) Na to gawędziarz całkiem już wyszedł z siebie i rąbnął go lagą w ciemię.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ciemieniowy

rzecz. ciemiączko n, ciemieniucha ż

związki frazeologiczne:

nie w ciemię bity (daw. w ciemię nie bity)

etymologia:

prasł. *těmę

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sinciput
• białoruski: (1.1) це́мя n
• hiszpański: (1.1) coronilla ż
• niemiecki: (1.1) Scheitel n
• rosyjski: (1.1) те́мя n
• ukraiński: (1.1) ті́м'я n

źródła: