bułczanka

bułczanka (język polski)

bułczanka (1.1)

wymowa:

IPA: [buwˈʧ̑ãŋka], AS: [buu̯čãŋka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. spoż. rodzaj wędliny; odpowiednik kaszanki, w której zamiast kaszy, jako nadzienie zastosowano bułkę zob. też Żymlok w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bułczanka	bułczanki
dopełniacz	bułczanki	bułczanek
celownik	bułczance	bułczankom
biernik	bułczankę	bułczanki
narzędnik	bułczanką	bułczankami
miejscownik	bułczance	bułczankach
wołacz	bułczanko	bułczanki

przykłady:

(1.1) Nie jadłeś jeszcze bułczanki zrobionej przez pana Pawła.

(1.1) Lubię dobrze przyprawiona bułczankę z kiszoną kapustą i ziemniakami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) żymlok, żemlok

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) wędlina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buła ż, bułka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bułka + -anka

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Semmelwurst ż

źródła: