brankard
brankard (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brankard brankardy dopełniacz brankardu brankardów celownik brankardowi brankardom biernik brankard brankardy narzędnik brankardem brankardami miejscownik brankardzie brankardach wołacz brankardzie brankardy
- przykłady:
- (1.1) Pożegnałem MacCormicka i umieściłem się w brankardzie razem z obsługą pociągu.[1]
- (1.1) Nie zwróciłbym na to uwagi, gdyby nie niemieccy kolejarze, którzy nic nie mówiąc zaczęli zeskakiwać z brankardu.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wagon
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. brankardier m
- przym. brankardowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Mieczysław Jałowiecki, Wolne miasto, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Mieczysław Jałowiecki, Wolne miasto, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Hasło „brankard” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.