bojowiec

bojowiec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) polit. członek organizacji bojowej niemającej charakteru wojskowego

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zootechn. kura o silnej budowie, której samce używane są do walk kogutów; zob. też bojowce w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bojowiec	bojowcy
dopełniacz	bojowca	bojowców
celownik	bojowcowi	bojowcom
biernik	bojowca	bojowców
narzędnik	bojowcem	bojowcami
miejscownik	bojowcu	bojowcach
wołacz	bojowcu / bojowcze	bojowcy
depr. M. i W. lm: (te) bojowce

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bojowiec	bojowce
dopełniacz	bojowca	bojowców
celownik	bojowcowi	bojowcom
biernik	bojowca	bojowce
narzędnik	bojowcem	bojowcami
miejscownik	bojowcu	bojowcach
wołacz	bojowcu	bojowce

przykłady:

(1.1) 30 kwietnia 1943 r. - Władysław Gaik „Krzaczek” z GL oraz łącznik ŻOB Tobiasz Szejngut „Tadek” drogą przez kanały miejskie wyprowadzili z getta aż do Łomianek grupę 40 bojowców.

(2.1) Bojowce w Polsce stają się bardzo popularnym gatunkiem kur hodowlanych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bojowiec PPS / ŻOB / ETA • pepeesowski / żydowski / baskijski bojowiec

(2.1) bojowiec indyjski / malajski

synonimy:

(1.1) bojownik

antonimy:

hiperonimy:

(2.1) kura

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bój m, bojówka ż, bojówki nmos, bojówkarz m, bojówkarka ż, bojownik m, bojowniczka ż, bojownica ż, bojowanie n

czas. bojować ndk.

przym. bojowy, bojówkarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bój + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bojownik

• białoruski: (1.1) баявік m

źródła: